İçimdeki çığlıkları duymamak için tıkıyorum kulaklarımı feryatlar yükseliyor sessiz sedasız kimseler duymadan, ben duyuyorum, ben biliyorum içimdeki depremleri ve ardından yıkıntılar içinde kalan yüreğimi.
Bir gün bitecek diyorum bu çığlıklar, acısı geçecek ama kendimi kandırıyorum.
Biliyorum asla bitmeyecek ve o asla gitmeyecek yüreğimden.
O kadar uzun zaman oldu ki…
Ben hep onunla vardım içimde ona kurduğum dünyamda onsuz ama onunlaydım.
Hayatta ben en çok babamı sevdim
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Devamını Oku
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
