İçimde bir yangın var ANNE...

İçimde bir yangın var,
Durgun, yorgun.
Öyle apansız Gelen ölümün konuğu gibi
Sessizim bu sıralar anne.
Sitem değil kimseye ve hiçbir şeye.
Sesimde telaşlar var benden uzak,
Kapıda çınarlar.
Elimi atsam dokunsam şöyle
Hiçbir şey beklemeden,
Bir şiir yazsam sadece anlatmak için.
Zamansız bir ağıt gibi
İçimde demsiz bir keder kendine gelse…

Bırakalım bunları anlatacaklarım var anne!
Göğsünden çıkardığın miktarı küçük, bedeli büyük O para Bir çay alacak kadar,
Sıcak ve büyük şimdi gözümde…
Kırlarında koştuğum o hayaller,
Şimdi uzak ve nemli elimde,
Bir adımda gelebilseydim şimdi keşke!
Sana, o hayata, o çocukluğa, o sokaklara
Ve sayamadığım nice umutlara
Gelebilseydim Ah! ! !
Hayat büyüdün diyor anne,
Sırtımda kamburlaşıyor.
Bütün kirlilikleriyle, yalanlarıyla…
Ama ben senin küçük çocuğunum değil mi?
Hala…