İçimde bir şehir yaşar benim.
İki sokağı var uçsuz bucaksız.
Biri Düzenbazlık Sokağı,
Öteki Gariplik Sokağı..
Düzenbazlık sokağında,
Düzenin düzenbazlarının,
Borusu öter...
Nerede akşam orada sabah,
Binbir gece fantezileri yaşanır.
Vurgun, talan ve yağma cabası..
Lut'un Kavmi halt etmiş,
Bu ruhsuzların yanında.
Yırtılmış astarı yüzlerin,
Fakirin kanını emen,
Birer sülük gibi her biri.
Doymak bilmezler asla.
Kabus gibi çökmüşler,
Üzerine yurdumun.
Her köşe başında,
Ayak sesleri ve gölgeleri.
Gariplik sokağında,
Çaresizlik çanları çalar.
Yalın ayak umutlar,
Ve boşuna çırpınışlar.
Bir kuru ekmek uğruna,
Verilen onurlu kavgalar.
Kar yağar bir yandan,
Fukara başların üstüne.
Ve yokluk iki başlı bir ejderha,
Bir kor ateşidir.
Düştüğü yeri yakar acımadan.
Umudun bittiği yerde,
Devrim şiirleri okunur.
Kelimeler birer ihtilal olur.
Umudu zincire vurulmuş,
Gariplik Sokağı halkının,
Onurlu yürüyüşünde.
Kayıt Tarihi : 1.12.2020 15:35:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!