İçimde Bir Orman Şiiri - Muhammet Üresin

Yaralarım kabuk bağlamazken nasıl dilin varıyor senin bıçaktan keskin o sözlere
Alınırım kırılırım tabii ben de taş değil bir kalp taşıyorum en nihayetinde
Faydası olur mu dersin geç kalınmış özürlerin gönlüm her yerinden kırılmış bir kere
El oğlu da değilsin ki üstelik can bildiğimsin belki  en çok o koyuyor içten içe

Sevseydi bu kadar kanatmazdı diyorum ama yine de aşığım dikenlerine bile

Ellerim kan revan yüreğim toz duman içinde kalsa da alıp canıma basarım seni
Laf değil bu söz inan uğrunda yoluma çıkan ne varsa hiç tanımam silerim hepsini
İçimde bir orman yanıyor o sımsıcak bakan alev alev gözlerin yüzüme değdi mi
Nehirler ummanlar yetmiyor söndürmeye ki zaten yüreğim de yanmaya gönüllü gibi