İçimde Bir Ölüm Çılgınlığı.

Dipsiz bir suskunluğun içine gömülüp kaldım en sonunda.
Kendi sesimi bile duyamıyorum artık.
Kendine küsmüş, kimsesiz bir çocuğun
çığlığı var içimde.
Bir daha yaşanmayacağını bildiğim kaybettiğim bir oyuna
yeni, mutlu bir son kurguluyorum yalnız köşemde.
Oysa her şey derinlikli bir boşluğun koynunda yuvarlanıyor.
Ve ben bu kaçak oyunun içinde
benliğime belki de asla olurlayamayacağım
mutlu bir son arıyorum,
günbegün çoğalan acılarımla.
Sorup duruyorum kendime: “Kim başlatmıştı bu acımasız oyunu,
kim düşürmüştü beni pençesine bu yoksunluğun,
bu ezikliğin?” diye.
Ama benden başka tüm günahı, tüm suçu üstelenecek
daha cesaretli birini bulamıyorum.
Ne zaman korkmuştum ki bu öldürmeyen acılardan?
Hep bildiğim sonlar, hep lanet öngörülerim…
İşte ben şimdi bir ölüm çılgınlığı içinde
anlamlandırılamayacak bir zaferi kutluyordum.

Ölüme yazgılı basit ve aciz bir yaşamdı peşinden koşup durduğum
Kelimeler, tüm kelimelerim
umarsız benliğimde kanayan yerlerime çarpıp çarpıp duruyor.
Ama hiç konuşmuyorlar
Söylenecek bir söz kalmış mıydı ki?
Ya da tüm kelimelerim kalbim gibi israfa mı düştü?
Yaşanılan anlar, tüm sevgiler, onca çırpınıp durmalar
ziyan olmamış mıydı?

Böylesine sefil, böylesine perişan olduğum başka bir zaman daha var mıydı?
Ağır bir vebal gibi suçsuzluğumdu boynuma asılan.
Durdurak bilmeden kendimi cezalandırdım
Tek günahım bu oldu belki de.
Bir kıvılcımı alıp yüreğime, kendimi yaktım
Hep en iyi taraflarım tutuştu
Bir unutuluş oldu adım.

Hiç bitmeyecekmişçesine sürüp giden bir ölüm ezgisi beni çağırıyor
Ahraz halimde kimsenin duymadığı kimsenin bilmediği bir tükeniş
Tüm var oluş, büyük bir basitliğin içinde
en ustaca bir kopuşun hazırlayıcısı
Bir çıkış bulur muyum parçalarımı birleştirecek
bu kırık dökük halimi huzura erdirecek
acısız bir ölüm var mı bu sancılarla dolu yaşamın içinde?
Acıya meftun ruhumun alışamadığı bir çocuk tarafım varmış meğer
korkan, saklanan, yorulan ve bir çare bekleyen

Nefesim daralıyor,
Bir kalbim yok artık
Belki de buydu kendime kader olarak yazdığım
Deli bir fişek gibi arsızca kovaladığım tüm masumiyet karinelerim
bir çırpıda unufak oldu.

Ve ben bir çırpıda yok olmayı bekliyorum.