İçimde Bir Keder Ah, Kimseye Söyleyemiyorum

İçimde Bir Keder Ah, Kimseye Söyleyemiyorum

Düşlerimin düştüğü dönülmezimsin
Ufukta güneşin battığı, aysız gecelerde zifiri zulmetimsin
Seni bekleyişlerin koyu gölgesindeyim
İçimde bir keder ah, kimseye söyleyemiyorum

Hınçla düşlerimi örseledin
Fısıltıyla cümlelerimi kavurup, dilimi prangaladın
İçimde bir keder ah, kimseye söyleyemiyorum

Yüreğindeyim yine hasretle
Doğmamış umutların cenderesinde
Hüzzamlı kıyılarındayım
İçimde bir keder ah, kimseye söyleyemiyorum

Kulaç atıyorum gölgene
Gölgeli dört mevsimsin bedenimde
İçimde bir keder ah, kimseye söyleyemiyorum

Arsız düşlerin mahremindeyim
Kurumuş dudağımda ismine yitiğim
Kürek çekiyorum ırmaklarında
İçimde bir keder ah, kimseye söyleyemiyorum

Hande Ortay
08.03.2016 (İstanbul, Fatih) 19:23

(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.
Şiirlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur.