İçimde Bir Hüzün Var

İçimde bir hüzün var ayrıldım dostlarımdan
Kanıyor yaram, en eski yoksunluğunda kalbim
Kavrulmuşum, yorgun bedenim, elimde kalem
Yazıyorum içimde bir hüzün var.

Güvercinler hatırlatır özgürce uçmayı
Kanatlanıp bakmaya zamanım olacak mı?
Kim bilir belki hayal belki gerçek
Şimdi umutla bakan gözlerim kuruyacak mı?

Sıcak bir tebessüm yeter mi
Hatırlamaya geçmiş yıllarımı?
Görünürde hiçbir şey yok
Gözüme perde mi sarılan?

Özlüyorum hafif rüzgarın estiği o uğultu sesini
Haber verecek kuşlar sonbaharın geçtiğini
Akşam olmuş karanlık çöküyor üstüme
Her şey sessizliği andırıyor
Karanlıklar içinde uzak geçmişimi özlüyorum.