İçimde Bir Hüzün

Koşuyorum içimde bir hüzün var.
Sebebi bilinmiyor ama gitmiyor.
Mahalleli sessiz, ışıklar yanmıyor.
Tek pencereden matem havaları süzülüyor...

İçim daha hızlı çekiyor beni oraya.
Terlediğimi anlıyorum ben oraya giderken.
Sıkıntılarım, dertlerim bırakıyor beni,
Çok daha büyüğü gırtlağımda, boğuyor beni...

Son düzlükte bitti sonunda.
Kapı kolu sağa...
Yaşlı gözler sertçe döndü bana,
"Öldü!" dediler en kibar lisanla...

Şimdi gün hala 24 saat ama,
Hep şafak sensiz söküyor sonunda.
Hala daha bekliyorum böyle olamaz.
Elvedasız ayrılık, yarım bırakır insanı unutma!