İçimde bir deli oturmuş ağlıyor

İçimde bir deli oturmuş ağlıyor
En saf çocukluk bu tanıdık belli olan
Oğul zamanlarından
Umut zamanlarından
Gün zamanlarından
Son zamanlarına akıtıyor
Her bir damla göz yaşını

Geçmişin hangi azabını
Günahını takmışsa boynuna
Şakaklarımda Nisan yağmurları
Ayaz yemiş donup kalıyor
Gün dalımda güz güllerim
Tekrar tekrar yine soluyor

Sen
Beni buralarda yalnız bırakma
Be deli çocuk
Vuslatta umut olsa da eser miktarda
İlk gün diye diye
Son günümde bari yanma ağlama
Çocuk gel seninle yine hayaller kuralım

Sardunyalar karışmış
Yasemen ve güle
Saksılardan taşmış bak ki görece
Köklerine su taşınmasın boşver
Orkideler dallarında hep topraksız açar
K-öksüz olur işte bazı renkli yollar
Nihayetinde
Limon kokulu sahillere akar
Birlirsin birde bütün Irmaklar

İçimde bir deli oturmuş ağlıyor
Kendimi kendime inadıramıyorum
Kayıp gitmiş yıllarım
Ufak seviçlerimden bi haber
Elde kalanlar yüzünden
Düşlerimde bile baki talan var

Farkında mısın be deli çocuk.
Ben de sana yanıyorum
Bu yolda hüzün çıktı bahtımıza biliyorum
Baharı bilmeden nice gidenler var.
Karanlık yolları İnan ki daha dar
Ne olur ağlama sen birazcık duralım

Son kez gel seninle yine deli hayaller kuralım...