Sensizliğin koynunda açtım gözlerimi
Ellerimde nasırlaşmış duygular,
Bakıp kalakalmışım anılarıma,
Kursağımda ekşimiş sevdalarla….
Yanı başımda uyuyan yalnızlığım
Örtmüş üstümü
Gecenin ayazında
Oysa saçlarıma yıldız yağardı
Sen uyurken yanımda……
Şimdi sürgünsün ırak diyarlara,
Yokluğunla dost olmuşum.
Gözlerimden akıyor bir bir anılar
Senli bir kahvaltı sofrası
-bahar şenliği-
Senli akşam gezmeleri
-çay saatleri-
Sen gülüyorsun
Ben oluyorsun.
Ben, seni yaşıyorum.
Sen bulmuştun cebimde
Çizik birkaç bilyeyle
Dilimde kalan pamuk helva tadındaki
Çocukluğumu,
Bacaklarımda o günlerden kalan ağrıyı
Sakın yitirme bu coşkuyu
Bu şaşkınlığı derdin
Sarıl sımsıkı içindeki çocuğa
Sen hep onunla yaşa….
Derdin,
Ama gittin.
Belki bilmek istersin
Hala hayata karşı şaşkınlığım
-Ve-
Dikişsiz yaralarım var kanayan
Ve
Hala
Ne yaptıysam, susturamadığım
Oyuncağı elinden alınmış
Bir çocuk var içimde
Durup durup ağlayan.
Kayıt Tarihi : 17.3.2011 09:53:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
başarılar dilerim yürekten kutlarım
Hoşgeldin!
Kesilmiş bir kol gibi
omuz başımızdaydı boşluğun...
Hoş geldin!
Ayrılık uzun sürdü.
Özledik.
Gözledik...
Hoş geldin!
Biz
bıraktığın gibiyiz.
Ustalaştık biraz daha
taşı kırmakta,
dostu düşmandan ayırmakta...
Hoş geldin.
Yerin hazır.
Hoş geldin.
Dinleyip diyecek çok.
Fakat uzun söze vaktimiz yok.
YÜRÜYELİM.....
1932 Birinciteşrin 5, Çarşamba gecesi
Nazım Hikmet Ran
Hoşgeldin!
Kesilmiş bir kol gibi
omuz başımızdaydı boşluğun...
Hoş geldin!
Ayrılık uzun sürdü.
Özledik.
Gözledik...
Hoş geldin!
Biz
bıraktığın gibiyiz.
Ustalaştık biraz daha
taşı kırmakta,
dostu düşmandan ayırmakta...
Hoş geldin.
Yerin hazır.
Hoş geldin.
Dinleyip diyecek çok.
Fakat uzun söze vaktimiz yok.
YÜRÜYELİM.....
1932 Birinciteşrin 5, Çarşamba gecesi
Nazım Hikmet Ran
TÜM YORUMLAR (3)