Yakamozların parıltısı,
Gecenin sessizliğine inat,
Ay ışığından alan gücüyle,
Adeta bir serüveni yaşar gibi,
Rakkaselerin raksı gibi,
Kendinden geçmişcesine,
Görünüp kayboluyor.
Uslansana, acım benim, dinlenip dursana artık.
Akşam gelse derdin hep; geldi bile Akşam; bak, işte:
Bütün kenti kapkara örtüsüyle sarar karanlık,
Kimine kaygı salmış, kimineyse mut getirmiş de.
Ölümlü kalabalık, dışardaki pis kalabalık
Devamını Oku
Akşam gelse derdin hep; geldi bile Akşam; bak, işte:
Bütün kenti kapkara örtüsüyle sarar karanlık,
Kimine kaygı salmış, kimineyse mut getirmiş de.
Ölümlü kalabalık, dışardaki pis kalabalık
içimizdeki o çocuk hep olmalı onun adı umuttur çünkü. kaleme sağlık naif bir şiir olmuş
Bu şiir ile ilgili 1 tane yorum bulunmakta