İçimde Bin Anne Var Şiiri - Osman Gürsoy

                                  -acizim / anlatamam şiirler de k/aldırmaz
                                  her gün bir anne doğar içimde-

gözlerimi alan güneş
seni görmek için geceyi bekliyorum
ardında bir dolunay bırakıp gitme

...

A - bu dünyayı emzirdiğimdir

cenneti almak için sattım ilk önce
bir kırmızı elmayla aldım dünyayı

unutulmuş meseller ve ardında kalan
için yazdım ki sözlerim inci[ni]r
günahım şekilsiz ayna
kardeşçe sever gibi gözlerim
            /evcilik oyununda
ölümü icat eden çocuğum

              bilge bir karga / yaramaz çocuk
              toprağa iki oğul veren yüreğim

“senin için hecelerden bir dağı
tek sözcükle sırtlıyorum
ismine sığdırdığım dertlerimden
bana hiç yer kalmıyor
kim düşürdü ellerimden seni uykuya
rüyalarda ıslanmış saçlarını tararken“

        - sana sabrı miras bırakıyorum / ümmi ve sahih...

...

N - bu dünyayı büyüttüğümdür

içimde ne çok anne var
ırmağım / sabahına akan kıyamet

Sefa-Merve arasında s/ayıldım
kum saatine göre yedi kez öldüm
şefkati ç/ölümle s/arar gibi bekledim
            / üç sadık rüyada
sözü verilmiş kurban çocuğum

              kör bir bıçak / üç ç-akıl / kovulan şeytan
              dur! /duramadığım sevincim

'ötelerden sana bir isim getirdim
zemheriler kıskansın ay düşende
kızıl saçlarında konaklayan baharı
sen kokarken kopartılan her çiçek kan
avuçlarımda gözlerin / yaprak yaprak
nasıl anlatacak bu gidişin
            / salınarak geldiğimi'

        - sana şefkati miras bırakıyorum...

...

N - bu dünyayı gezdirdiğimdir

seni bulmak için yitirdim önce
ağlayışı susturan sine ben/imdi
içim/de bir anne..

çile d/olsun diye nefesim rüzgar
kalbim denizden fenâ!
gerçeğin kıyısını döver gibi...düşlerim
            / Nil kenarında
suya bırakılan çocuğum

              sepetsiz bir kadın / gemisiz çocuk
              kızılı ikiye bölen beyaz ellerim

“geceler sabahı emzirirken koynunda
yarına dünden saklanıyorum
bir nefesle üşüyen o sıcak kucak
uyku damlatmıyor gözlerinden hiç
            / yutkunamıyorum
geceden çaldığım uykularını”

        -sana sevgiyi miras bırakıyorum...

...

E - bu dünyaya kızdığımdır

cennet kokusuyla gelse de hayat
her gün biraz daha yitiyor elvan
içimiz anne

öncesi çağlar takvimsiz zaman
ve kaldı her adımda manastır kızı
sofram dünyadan b/aşka
içim/de alev / yanar gibi...susarım
            / sabrın yakasında
bir elçinin büyüttüğü çocuğum

              ‘eşsiz’ bir kadın / konuşan bebek
              ölüleri dirilten O, kelimem…

“ıhlamur kokan gecelerde şehirler vardır
soğuk almış kalplere dem alır limandan
sürgün günlerim/de suç…”

        - sana emeği miras bırakıyorum...

...

M - bu dünyadan korktuğumdur

içimde gül anne tartar…
uy[k]usun/da büyüsün ninniler
‘analar ağlamasın doğurduğuna’

aylardır içimde büyüyen ko[r]ku
pembeler kandan kırmızıdır hep
bana benziyor diye
bir parçamı gömüyorlar toprağa

              atlastan dantel gibi ördüğüm dua
              saf saf inse şimdi gökten melekler
              ayağıma cenneti seren merhamet doğsa

hurma salkımını eğince zaman
hıçkırığında[n] kurtuluş yok boğulmadıkça
sehere mi saklar gözyaşlarını / yetim bakışın
lütfeder mi çöl kumunu üzerimize / ellerin
ya-sinelerdekini kim bilir
sükûn bulduğum elif
...

bir anne rüyasında
ufku göğe kaldırıyor dalgalar
            / gök-yüzünü yıkamak isterken k/arşımda
gözlerimden taşarak uyanıyorum
            / y-astığım deniz

              ve işte bıraktığın dolunay
              bütün dinlerdeki aynı kanatsız
              h/âlâ dile gelmemiş en güzel mısra..

        - sana özlemi miras bırakıyorum...

...

E - bu dünyadan ayrıldığımdır

bire bin eklesem ne çıkar artık
            /içimde kaç anne var
her canlıda suretsiz kucağım geniş

'kitaptan hayata çevirdiğim sayfada
kendini unutan şair de öksüz
b/eşiğimde Etiyopya ve uzak
gidemediğim yakınların sancısı
eteğimi çekiştiren çığlıklar / insan'

acizim / anlatamam şiirler de k/aldırmaz
her gün bir anne doğar içimde
gömleğim / kuş ölüsü aşk kan/adında
yedi iklim takındığım mucize

        -senden kalan mirası emanet biliyorum...

“ölüm s/ana ben doğarken gebe kalınca
Azrail’in salladığı beşikten
hangi ayet gül bırakır avuçlarına
imzalasın bir yıldız kayarak / göklerdeki yemini
dualarımla nasır tuttun şu ellerimde
bir nefeslik yolculuk değil mi yanın
al beni de yanına
            / alsana anne
söz biter, şefkat kalır, içimiz anne”

.