İçimde Şiiri - Mahmut Karahan

İçimde bir boşluk var
Her insan taşır içinde bu boşluğu aslında
Kimileri sistemin getirdikleriyle doldurur
Kimileri daimi tutar
Bir şeylere yeltenir hatta bazen
İnsan harcamaktan öteye gitmez
Aslında caba dır bu ama boşuna
O boşluk
kendini yaratır
Farklı kılar kendini beş vakit
Ötekileştiren
Yalnızlaştıran belirsiz bir çocuktur
Kanatır işeme den olmasını sağlar yaranın

Boşluk var içimde
Tutarsızca yazmamı sağlayan
kelimelerime ket vuran
Aşktan nefret ettiren
Boşluk var içimde aşkla sevişen
Bedenimde sevgiliyi var eden

Her şey çelişki
Düştüğüm boşluk
Renklerin dilimi hiçlik
Yani siyah
Beyaz bir sis
Ruhumu tarif ediyorum
Gece ateşli
gece yangın
İzbe şehirlerde kayboluyorum
Oyun oynuyor zaman
Tenim tutuşuyor
Hissederken bitiyor aşk
Limbik sitemde balonlaşıyor mutluluk
Renklerin karmaşası
Bacak arası sıcaklık
Gece ruhumu öldürüyor
Cehaletin sarhoş ediyor
Dolmuyor

O kadar yanılmışım ki elin değmiyor
Sevgiye
Saygında yok
Bir çay bardağının dibine dokunmuyor
serçe serçe parmağın
Ruhun terk etti belki
Sarhoş zamanları
Sistemin oyununa düşmüşüm haberim yok
Bilmem renklerin dilimini
Ne ona esir kalırım nede sana
Ruhum sıkışır

Boşluk var
Doluca yaşadığım içimde
mey
kırmızı