İçim Zehir Zemberek Şiiri - İlhan Keskin

İçim zehir zemberek, hayra alamet değil zaman.
Umarsız vicdanlar türemiş, gönüllerse tarumar.
Ya medetlere uzanan eller kırık, taş kesilmiş gönüller.
Acımalar kalmamış, bir sürü türemiş, bitmiş tükenmişler,
İçim zehir zemberek, hayra alamet değil zaman
Küfre çalıp da söylerken, pervasızca söylediğini bilmez diller,
Umutlar sömürülmüş, viraneye dönmüş bitmiş, zavallı gönüller.
Ummana dalmış meylederken, aldanmaya namzet viraneler.
İçim zehir zemberek, kan ağlamakta, hayra alamet değil zaman
Ahlar ile yanıp tutuşmakta, gözyaşları akmakta sular seller,
Namzet olmuş, ahu zara dalmışlar ve inler durur figan eder diller.
Kahpe vicdanlar gezinmekte, üstelik adam sanılmakta böylesine itler.
İçim zehir zemberek, kararmakta hayatlar, hayra alamet değil zaman.
Zulme uğrayan bir çareler var, sokaklar katliam, sokaklar kan revan.
Paraya kul olmuş insanlar dolmuş, masum hayaller satılmakta sıradan.
Muhabbetler kalmadı eyvah, geçiyor insanlar sevgisizce, selam verip, almadan
31.12.2014
SAAT: 00 27
İLHAN KESKİN