İçim Yitik Şiiri - Nurcan Kapcı

içimde kırılan yaprakların tozları
karanlık sokaklarda titreyrn sevgili
nerlerde yağmalanır ürpertilerin

dönüş yollarının hep cocuk gün rüzgarlarında
bir özlemdir saçların kızıla çalan
duyarlılığa karşı uğuldayan rüzgarda
gizli aşıklar gibi buluştuğumuz gecelerin çığlığı
aşk sözlerini kaçırdım,sen kaçırma gözlerinden
kendini eşitlik formülüne sığdırırken bir gecede
nefessiz kalırken kuralsız tenlerde
sevgi sözlerinde öpüştüğümüz aşkın ihlali

daha neler neler..
bir gecede oturup
ideolojiden bahsederken
önce sen sus,sonra ben
son çeyreğimiz belki yine gelir susukunluklar içinde
içimizdeki siyah korku
o bende, ben onda birer kiracı

beklesem uzzayıp giden bir gecede
karanlığın kristalliği
içimde üşüyen yerleşik sevgili
ağlayan bir bedenin inatçı direnişinde
tedbirli kırmızı şarap şişelerinde ddüşlediğimiz
olasılıklar içinde ağlamalarımız

güneş vurdukça terlemelerimiz yatmalı
sürgündür cinsellik odalarımızda
bağıran iniltilerimiz sürdükçe birkaç sabahta
içimde tutunduğum sevgili
söyle..
nerende saklanayım?
soluksuz düşerken yan yana -soluksuz ve kimliksiz
ben incinirim,sen incinme, git!
bağışıklık kazanmış acıların voltasında
sen binlerce senle,sonsuz bir itinayla gülümserken..

seslerimiz bir şafakta,buğulu bir camda
kimsenin bilmediği akşamlarda
seslerimiz aşkı da anlatmaz bu yüzyılda
karşıdır hovarda olmuş aşklara
seslerimiz hep yan yana,düşmemeye kararlı
ve soluksuzdur
ve kimliksizdir bütün bu coğrafyalarda..