İçim Yanıyor İçim... Şiiri - Hüseyin Yanmaz

Doğduğum büyüdüğüm köye geldim
Yıkılmış virane olmuş evleri gördüm
Ağalar beyler ölmez bilirdim
Ben kardeşimi çok özledim

Halden anlamaz dost bildiklerim
Köyde kalmış sadece hayelerim
Virane olmuş bozulmadan bağları
Hani o ağalar beyler yigitler vardı

Hani nerde o çarıklı çarıksız ağaları
Gezdim dolaştım aşağı yukarı
Bulamadım ben o güzel kardeşimi
Felek hiç acımadı ayırdı bizleri

Hep arkanda ağladık yas tutu kimileri
Hiç kimse alışamadı senin yokluğuna
Hasretin içimi kemiren bir kasırga
Öyle güzüm kapalı hep düşünürüm seni

Dağlı yürek taştan taşa çalar kendini
Kan tutmaz korku tutmaz içim yanar
Uyku tutmaz gözlerim hep seni arar
ALLAH'a çok yalvardım kurtarsın seni

Duallar etim senin için iyleşirsin diye
Kurbanlar kestik adak adadık kabul olur diye
Felek hiç acımadı aldı iyi insanları bizden
İsyan ettim feleye evi yıkılası acımaz bize

Ne yürekler yaktı ne canlar aldı bu acı bize niye
Nahalletler yağdırdım karşımıza çıktı diye
İçimizi yaktı kavurdu kül etti ayırdı niye
İçim yanıyor içim aklıma sen geldikçe....