İçim yanıyor Şiiri - Recep Altunkaynak

İÇİM YANIYOR
Ruhumda dinmeyen ağır bir sızı
Unuttum baharı unuttum yazı
Gönlümde sevdiğim yarin enkazı
Yanıyor ha bire içim yanıyor

Severken kaybettim uçtu elimden
Ayırdılar bizi bak sevdiğimden
İsmi hiç düşmedi bir an dilimden
Kanıyor habire içim kanıyor

Durduk yere değil benim ağlamam
Yüreğe köz basıp basıp dağlamam
Sanmayın yas tutup kara bağlamam
Yanıyor ha bire içim yanıyor

Daha yeni açan gül idi soldu
Ben gibi onunda içi kan doldu
Hayat acımasız onu çok yordu
Kanıyor habire içim kanıyor

Çekine çekine yüzüme baktı
Oturdu karşıma sigara yaktı
Geçmişi anlattı kalbime sıktı
Yanıyor habire içim yanıyor

Sözler düğümlendi boğaz tıkandı
Titredi bedeni bir hüzün sardı
Yer yerinden oynadı her yer sallandı
Kanıyor habire içim kanıyor

Bir kızı olmuştu gözler aynıydı
Radyoda çalan bizim şarkıydı
Bu nasıl çaresizlik nasıl sancıydı
Yanıyor habire içim yanıyor

Yanımda olsa da bana uzaktı
Çaresizlik o an beni çok yaktı
Çaresiz bir halde yüzüme baktı
Kanıyor habire içim kanıyor
Recep Altunkaynak