İçim Yandı Şiiri - Ferhat Eren

İçim yandı sağanak yağmurlar altında,
Sabah çiseleri düşmüş gonca dudaklarına dokundukça dudaklarım.
Arzularım çöl sıcaklarında kalmışçasına kavruldu,
Yıldız rengi gözlerinden süzülen aşk taneleri yağdı yüreğime.
Eritti bedenimi dudaklarından içtiğim şerbet,
Kavruldu özlem çiçeklerim.
Ellerinde kenetlendikçe ellerim.

Başı boş yelkenliler gibi dolaştı ruhumda düşlerim,
Yakamozlarla dans etti,
Gözlerimi kamaştıran güzel yüzünde gözlerim,
Güzellik abidesi gibi duruyordun karşımda,
Seyrettikçe kar taneleri gibi eriyip kayboluyor sanki,
Mutluluktan bedenim.

Demir attı yüreğime aşkın bir tanem.
Bağlandı en derinlere,
Yolcusu yalnız ikimiz idik umut yelkenlisinin,
Dolaştık bulutlarla kol kola durdurmak için zamanı.
Canımı feda edebilirdim yıllarca yaşamak için bu anı.
İlk nefes kadar heyecanlı,
Son nefes kadar değerli.
Ömrüme ömür katıyordu ellerimde hissettikçe o sıcak teni.
Burcu, burcu kokan kokuna sinmiş,
Ruhunu çektim içime doya, doya.
Doymak mümkün mü Allah’ım,
Bu ne mutlu bir rüya.
Doyamadım,
Doyamadım çiçeğim pınarlarından içmeye,
Razıydım aşkına sarılıp bu dünyadan göçmeye.

Kıskanmasın nur yüzünü gecelerin sultanı ay,
Darılmasın gündüzlerin efendisi güneş,
Boynunu bükmesin güzellik abideleri çiçekler,
Ruhundaki güzellikle inan ki bir meleksin bebeğim,
Kırılmasınlar bana söylemek zorundayım,
Söyleyeceğim.
İnan ki bir tanem,
Sen bütün çiçekleri kıskandıracak kadar güzelsin çiçeğim.

Gözlerine daldıkça gözlerim kendimden geçiyorum.
Aşkını ruhumda yudum, yudum içiyorum.
Burada mutlu bir insan varsa,
İşte o senin eserin,
Seni seviyorum demekle bitse de bütün nefesim,
Bitinceye kadar söyleyeceğim bıkmadan usanmadan.
Seni her şeyden,
Ama her şeyden çok seviyorum.
Yemin olsun ki, sonuma kadarda seveceğim.