İçim Yandı Şiiri - Bilgehan Emirşanoğlu

Seni, ilk görüşte içim yandı.
Seni, tanıdıkça içim daha da yandı.
Bu, içimdeki yangın neydi bilemedim.
Meğer sönmeyen kor misali aşk aleviymiş.

Ben, güvenip de kimseyi sevmemiştim.
Tanıştığımız ilk günümüze kadar.
O gün, kışla kaplı kalbim ilkbahar oldu.
Ne tuhaftı, İlkbaharda kar yağıyordu.

Bedenim üşüse de içim alev alev yanıyordu.
Sanki sarhoş olmuştum başım dönüyordu.
Karşımdayken gülmeler sana çok yakışıyordu.
Ben, o gün sana âşık oldum, vuruldum içim yandı...