İçim Volkan Gibi Sönmüyor Anne

Oynasam gülsemde alamam ki tat
Koy başı yastığa akşam dertle yat
Alan bulur isen pazarlıksız sat
İçim volkan gibi sönmüyor ANNE

Gülmeden yaşadım hep bu hayatı
Tatmadım birkere huzur rahatı
Kaybettim sonunda aklı sıhhatı
Bu kaderim başa dönmüyor ANNE

Bilen bilir gurbet nasıl bir derttir
İnsana çileyi çektiren ferttir
Benimde sebebim oda namerttir
Yar dediğim beni görmüyor ANNE

Yaram yürektedir kanar özümde
Doğduğum yöreler tüter gözümde
Bende durmamıyom şimdi sözümde
İçim volkan gibi sönmüyor ANNE

Yaram içten içe hergün kan sızar
Öldürdü sevgimi kabrimi kazar
Yazın baştaşıma birgarib yazar
İçim volkan gibi sönmüyor ANNE

Durak YİĞİT
Gönüllerin Şairi
KOCAELİ