İçim Üşüyor Şiiri - Şehmus Kartal

İçim üşüyor benim yalnızım gecelerde,
Gel gitme ey sevgili bırakma beni derde.
Bakışlarım çaresiz gözlerim ağlamaklı,
Bu gece de yalnızım karanlığa sevdalı.

Nerde olsan da yine gözlerinde sevdam var,
Işığım sönmeden gel geceye isyanım var.
Şuan ruhum zindanda gel beni al yanına,
Güneş batmadan önce beni al kollarına.

Sensizim bu sahilde günlerim böyle geçer,
Sen yanımda değilken ışığım birden söner.
Hep burada olsaydın kalamazdım kimsesiz,
Çevremdeki şu cümbüş olamazdı anlamsız.

Şu an hava karardı deniz hırçın dalgalı,
Sanki ben değil gibi deniz sana sevdalı.
Kurumuş dudaklarım şimdi çölde gibiyim,
Gözlerim kapanınca sende hayal gibiyim.

Nere baksam ordasın neyi görsem hepsi sen,
Her şey seni gösterir benden uzak olan sen.
Bu bir sihre benziyor acep keramet nerde,
Bir tek şuna inandım aklım fikrim hep sende.

Bu şarkıyı dinlerken hüzün kaplar içimi,
Nerde kaldın gel artık gel teselli et beni.
Dinlediğim şarkılar bestesiz gelir bana,
Bütün şiirlerimi gönderdim dilden sana.