İçim Üşüyor... Şiiri - Erdal İrfan

Kapılar yüzüme duvar
içim üşüyor
bir yerlerim kanıyor biliyorum
ama ben bile göremiyorum...

Sen bakma gecenin soğuğuna
sen bakma hayın yalnızlıklara
asıl yaram içte
biliyorum...

Günü kurtarmak yetmiyor artık
vakti gelince çıkmak gerek kınından
bir yanım bursa çakısı gibi atak
kınından çıkmayı bekler...

Toprak olup ziyareti kolay olmak da var
bütün çemberleri kırmak da
gün bizim günümüz
yarına ya yaşamalıyız
ya da dostun dediği gibi
ziyareti en kolay olmak...

Yakacık tepelerinden Marmara bir başka gözükür
adaları sayarım eksik kalır hep
ışıklar geceyi yardığında
uzaktan bile anlarım deniz kabarır
oooy benim deli sevdam
benim kabuğuna sığmayan yüreğim
haydi haykır gecenin yalnızlığına
bağır bütün İstanbul duysun
Marmara coşsun...

Seni seviyorum vazgeçemeyecek kadar
can yorgun olmasa canım
sana ne yarınlar yaşatır...

Ensemdeki ses çok yakınlaştı
korkuyorum artık
sen yokken herşey kolaydı
şimdi yarı yolda bırakıp gitmek
bana ters geliyor gülüm...

Haydi ses var Marmara
bu çelişki nereye kadar
bu yarınsız yarınları düşlemek
ilmik ilmik dizilince boğazıma
yutkunsam sen olursun yaşamın adı...

Yüreğim med-cezir vaktinde
aklım hep sende içim üşüyor
bir yerlerim kanıyor biliyorum
ama ben bile göremiyorum...

İçim üşüyor...

Erdal İrfan (Kral Sergin) Bir gecenin Marmara seyrinde.

08-03-2005, 22:35