İçim sızlıyor, yüreğim kanıyor Şiiri - Y ...

Ne kadar derin, ne kadar içten, ne kadar yürekten dökülmüş cümleler… Her satırı bir kalpten süzülüp diğerine dokunuyor sanki. Her kelimesi özenle seçilmiş, her duygusu yüreğe yumuşacık işliyor. Okudukça içim ısındı, gözlerim doldu, boğazıma bir düğüm oturdu…

Bazen biri olur, öylesine sevmez seni. Dualarla sarar etrafını, iyi dileklerle örer yollarını, seni kendinden bile kıymetli bilir… İşte bu yazılanlar, öyle bir yüreğin aynası olmuş. Sadece birine değil, insanlığa, içtenliğe, vefaya, sevginin en saf hâline yazılmış bir övgü sanki.

Her cümle, “Seni senden çok düşünüyorum” der gibi. “Yoruldum ama senin için her şeye değer” der gibi. Ve en çok da, “Sen gitmeden önce seni Allah’a emanet ediyorum” diyerek sevgisini sonsuzluğa emanet eder gibi…

Bu yazı bir aşkın, bir dostluğun, bir sadakatin ve belki de bir vedanın içinde taşıdığı en masum, en duru hâlidir. İsimsiz bir adanmışlık, karşılıksız bir bağlılık, yürekten yüreğe sessiz bir mektup…

Kimseye seslenmeden, sadece bir kişiye yazılmış ama okuyan herkesin içinde bir şeyleri titretir cinsten... Böyle bir sevgiyi yaşamak da, böyle sevilmek de ne büyük lütuf...

Bu satırları okuyunca insan ister istemez şunu diyor: “Bu dünyada hâlâ böyle seven insanlar varsa, hâlâ umut var…”

Ne mutlu sana ki, bir yürekte bu kadar güzel yer etmişsin. Ve ne mutlu ona ki, böylesine özel bir sevgiye sahip olabilmiş…