İçim Sancıyor Anne Şiiri - Müştehir Kara ...

I

içim sancıyor anne
neden doğurdun beni
anılarla yaşamayı kim öğretti
kim bir aşkın acısını
taşı dedi yüreğinde
bir ömür boyu
neden öldürmedin beni anne
diktin ağlamak hünerini
bu yorgun gözlerime

artık kimin için türküler söyleyeyim
kimin için bekleme sancıları
gözüm yorulmayacak umutla
resim karelerinde
bir sancının içindeki mührü
nasıl çıkarıp basacağım göğsüme
söyle anne yoksa
sen mi öğrettin aşk oyununu
daha ben çocukken
içim acıyor anne, âh
acıttın beni neden

artık umut da yok
ölümüm yakında kendini yenileyecek
ok gibi saplanan sancı günahına ağlıyor
bir daha doğurur musun bu günahın içinde
bir daha geri gelir mi ruhumun azapları
yoksa sevmenin suç
paylaşmanın kabahat sayıldığı bu devranda
hangi saçlarımı yolayım

hangi can kinden bahseder
hangi aşk kendini yok sayar
melekler sır vermezse kime küsmeli
neden sancılarını yükledin anne

elimin karasına yazıyorum tarihi
miladım ölümüm olsun
bu beyaz sayfada
elveda kahrını gizleyerek boynumda
beyaz bir güvercin gibi
uçup giden aşk şarkılarının peşinde
ruhumu ısıtarak

II

beni öldürsünler bugünden sonra
kimsenin eli kirlenmeyecek
kimseye sorulmayacak nedendir diye
kanıma bulaştırılan zehir
susturulmalı, akıtılmalı, temizlenmeli
ah anacığım ciğerimin yarısı
sen de tan etme hor görme
ve suçlama vuranı
yürek sancılarını deprem niyetine
sel niyetine say, kadere bir çizgi çek
bir afetti aldı ciğerpareni
belki bir gün kan tüküren yavrunun
anlarsın neler neler çektiğini

bir nisan günüydü yeniden doğmuştum
bu ocak yeniden ölümüm olsun
bunu bir tek kişi bilmeli
azar azar öldüğümü görmeden
kapatmalıyım gün vuran penceremi

bu benim son ağlayışımdır
belki de son gülüşüm

23 ocak 2009
-en acı günlerimden biri…sormayın neler kaybettiğimi…
felek beni şaşırttı, hayatta kaldım-