İçim param parça, kâğıda döksem öfkemi nafile.
Ne düşen gözyaşı dindirir sitemimin yarasını,
Ne de yüreğime inen acının bitmeyen her zerresi…
İçim param parça ki yanıyor benliğim alev alev
Kalabalığın arasında yalnızım başıboş sokaklarda...
Titriyor ellerim ayazın zalim, sert bakışlarında…
Zülfü kimi ayağın koymaz öpem nigârum
Yohdur anun yanında bir kılca i'tibârum
İnsâf hoşdur ey ışk ancak meni zebûn et
Ha böyle mihnet ile geçsün mi rûzigârum
Devamını Oku
Yohdur anun yanında bir kılca i'tibârum
İnsâf hoşdur ey ışk ancak meni zebûn et
Ha böyle mihnet ile geçsün mi rûzigârum
sitem ve hüzün dolu güzel bir çalışma. kutluyorum. selam ile.......10
Yaşamın ne anlama geldiği ve ne için varolduğu ancak kabre düşünce anlaşılıyor ne yazık ki.
Kaleminize sağlık sayın Mehmet Çiçek...
Şiiri okurken benimde içim param parça oldu- çok dertli çok hüzünlü dizeler ama son cümle şaha kaldırmış.''Kardeşçe yaşayın ki insanlığı öldürmeyin bu dünyada''…yüreğine sağlık..
Yarınlar bitti tükenmiş umudun sonbaharlarında…
Nimetlerde çöpe atıldı, her acın acısına, dizginlerce
Derki Mehmet kabrinden kâinata…
Kardeşçe yaşayın ki insanlığı öldürmeyin bu dünyada
Ah hocam Haklısınız halı olmasına ama bu insana söylenir İçimizde %49 içimizde insan olsa yine yeterli değil demokrasilerde % 51 Olmalıyız ki çağrın yerini bulsun Puan
Bu şiir ile ilgili 4 tane yorum bulunmakta