İçim Kanıyor Şiiri - Nebi Ünler

Ben yine uykumu bekliyorum, kaçtığı yerden,
Ve bir kadeh ve bir kadeh daha ekliyorum,
Ey sevgili, sen yoksun diye geçmişim ser den.

Bulutların arkasında sırdaş yıldızlar
Bu gece suskun, bu gece hiç birisi de fısıldamıyor,
Yüreğimi nereye saklamış o kitapsız hırsızlar.

Gelmeyeceğini bile bile, yolunu gözlüyorum
Umudumu kestim… Gelmeyeceksin, gelmeyeceksin
Ey gelmeyen, ben senden de fazla ölümü özlüyorum.

Dışarı da miço yine havlıyor kim bilir belki gene
Giriverecek odama babanın hayaleti aniden,
Sabredeceğime söz alacak ve çok sevilecek o çingene.

Kafayı mı yedim, bilemiyorum…
Yalnızlık, hayaletlerle sohbet ve şırıldayan Gamze Pınarı
Dedeoğlu Aşiyan’dan hiçbir izini silemiyorum.

Gündüz ağaçlarımız, sebzelerimizin uğraşı birazcık,
Birazcık unutturuyor kederimi, hüznümü, oyalanıyorum
Şu geceler yok mu şu geceler mahvediyor beni, ey dudağı kirazcık.

Yılgın Yağmur, Kozan Kalesine baka baka yanıyor,
Geleceği ancak Yaradan bilir… Benimkisi hoş bir tahmin
Yakındır toprak olmam… Kına yaksın birileri, içim kanıyor.

Dedeoğlu Aşiyan, 03.04.17 – 01.38 Y.Y.