İçim Kabarıyor Şiiri - Bülent Batmaz

Dışarısı buz gibi soğuktu
Ben evde seni bekledim
Geliş saatin yaklaştıkça
İçim kabarıyordu heyecanlanıyordum.

Önceleri senin gidişini izlediğim
Mutfak penceresine
Bir kelebek gibi yapışmış
Seni bekliyordum
Görebildiğim kadar uzaklarda
Seni arıyordum
İçim kabarıyordu kızıyordum.

Geleceğin vakit çoktan geçmişti
Ve sen gelmemiştin
Ben hala seni bekliyordum
Mutfakta ışık sönük
İçim labarıyordu hüzünleniyordum.

Dışarıya çıktım bir ufak rakı aldım
Herşeyi ile seni anlatan
Odama döndüm
Vakit gece yarısı olmuştu
Bugün hiç gülmemiştim
Sen de gelmemiştin
İçim Kabarıyordu içiyordum.