Saat sıfır üçü, otuz beş geçiyordu.
Güneş, karanlığa atmıştı kendisini
Damarlarım meyhanelerden geçiyordu
Heykelin ıssız yollarındaydım
Uyukluyordum
Bu şehrin sessizliğini dinliyordum
Ayın gözlerinin içine bakarken
tozlu bir şemsiye durur
çatı katındaki odanın
kuytu bir köşesinde
kumaşındaki eski yağmurların
hüzünlü kokusuyla
Devamını Oku
çatı katındaki odanın
kuytu bir köşesinde
kumaşındaki eski yağmurların
hüzünlü kokusuyla
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta