Saat sıfır üçü, otuz beş geçiyordu.
Güneş, karanlığa atmıştı kendisini
Damarlarım meyhanelerden geçiyordu
Heykelin ıssız yollarındaydım
Uyukluyordum
Bu şehrin sessizliğini dinliyordum
Ayın gözlerinin içine bakarken
Ne hüzünler kurtarır seni
ne çeyiz sandığının ceviz gölgesi
ve ne de acının ses duvarındaki
yorgun ve bıkkın bekleyişler
Acılar karartmışsa bile günlerin duvağını
Devamını Oku
ne çeyiz sandığının ceviz gölgesi
ve ne de acının ses duvarındaki
yorgun ve bıkkın bekleyişler
Acılar karartmışsa bile günlerin duvağını
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta