İçim Daralıyor Bu Aralar

İçim daralıyor bu aralar dostlar
Harmanım kıyasıya, umarsız boşluklarda
Ortalık toz duman
Eriyorum titrek ateşlerin potasında
Sebepleri sıralasam sözlerim aciz kalır
O kadar yorgunum ki, of dedirtmiyor dertlerim
Yalnızlığım yorgun kalbimi sıkıştırdıkça
Sığmıyor kabına hiddetlerim
Yağıyorum gönlüme alev alev.

Öyle hırslıyım ki bu aralar
Öylesine kızgınım ki vefasızlığa
Aczim arttıkça sorgular yığılıyor buram buram
Kimedir, niyedir, nedendir? Bilmiyorum
Debeleniyorum çaresizliğin eşsiz girdabında
Cevapsız kalmış bin bir soruyu
Açıklayamıyorum biçare, yanık yüreğime
Kalıyorum, hüznümle yapayalnız.

Yaşayanlar bilir
Suyun kâr etmediği
Degil yanında durmak, uzağından geçilmeyen
Içerimi harlayıp dağlayan volkanı
İşte, bu ahvalde yüreğim
Yokluğun korkulu sıcağı sarmış bedenimi
Olmuyor işte, soğumuyor düşüncelerim
Aşıyor beni, yük vururken ruhuma sırlar
Gecenin ürpertisinde yana yana
Ağlıyorum derdime zarı zarı.

Tükendim, dermansızım dostlar
Âlemde çare var mı umutsuz yangınlarıma?
Biliyorum,
Hemen “sabret” sözünü duyar gibiyim
Demeyin, söylemeyin
Viran gönlümdeki perdeleri açın
Uzatın ellerinizi tutunayım
Bu kadarı yeter de artar bana
Bırakmayın beni bana
Salmayın ıssız karanlığa bir başıma
Üşüyorum yalnızlığımla.

Bir akıl verin umutlanayım
Mukayyet olayım geleceğime
Yüreğimde yankılanırken harlı sevda türküleri
Peş peşe, yanık yanık
Kim bilir belki de,
Beklediğim haber seslenir garip gönlüme
Içerim yanıyor, dağlanıyor hüzünlerim ilmek ilmek
Keşke,
Teselli niyetine bile olsa
Keşke sevmeseydim sevmeyi diyorum, yalnız kalan yalnızlığıma
Kilitlendi gülmelere lâl dudağım, küskün şimdilerde
Kavlanmış hasretlerin acıları yakarken
Böylesine mi azapmış sevdaların en delisi?
Neyleyip ulaşsam huzura diye diye
Kahrediyorum çaresizliğime.

Kimselere dilemem
Yokluğun beyni parça parça edenini
Karalarla savaşın yenilgisinde silindi bütün beyazlarım
Karanlık ıssız gecelerden doğmuyor sabahlar
Sinmiyor güneşim üzerime
Yaslanmıyor pembe yarınların bağrına
Geleceğim
Dört duvar arasına hapsediyor sevinçlerimi
Ne zaman dönecek bilemiyorum?
Umutsuz “keşke”lerim, “iyi ki”lere
Var ise bileniniz
Haber edin bir koşu
Ferahlatın cehennemî hasretlerimi.

İçim daralıyor bu aralar dostlar
Kavruluyorum yalnızlık yanardağında
Sığamıyorum zamana, hüsranımla, isyanımla
Yanıyor, yanıyorum!

Ne bir ışık ne de ferahlık
İçim daralıyor bu aralar!

(17.01.2006)