İçim buruk Şiiri - İbrahim Özdemir 2

İ Ç İ M B U R U K

Gökyüzü simsiyah,
Yıldızlar gökyüzünden kalmış uzak,
Yağmur manzaraya kurdu tuzak,
Yanmıyor hiç bir yerde ışıklar,
Saniyede bir yanar korkunç şeritli ışık dansı,
Hırçınlığıyla pencereyi öpüyor seller,
Sıklaştıkça sıklaştı çakan şimşekler,
Her bir tarafa olup biten aydınlıklar,
Bilmem kaç kere düştü düşecek yıldırımlar,
Bomboş sokaklarda bilmem nereleri yakarlar,
Hüngür hüngür ağlıyor kaldırım suların hızına,
Sabahtaki dünya, unutulurmu gece,
Bu ne biçim karanlık korku dolu rüya,
Burukça içimde büyüyor,
Bu sevda;
Bırak çaresizliğimde bu kadehi,
Sen olda bir sigara daha yakma,
Hasret ve kaderin izdüşümünde,
İçimde alevlenen hep ah ah...
Renklerin kıtlığı var buruk gecede,
Umutlar ve hayaller hepten siyah
Unutulmaz olsa bile nice sevdalar,
Benim içimin burukluğunda daha
O sevda var.
(DEMYANLİ) İBRAHİM ÖZDEMİR