İçim Acıyor Şiiri - Ömer Yazıcı

bir pencere daha açılmış işte
afiyetsiz gecelerin acımtırak sabah üstlerinde
aynı dili konusamamak ta sevda
özgür düşüncelerin ahmak sırdaşlığında
vurmuş kendini
yetmezmiş gibi kıçımdaki ayak izleri
kulak arkamda diller
haatta yüreğe sıkılmıştan ötee son kurşun
elimde öfkeye yenik bir deli kalem
dilimde allahsız anlaşılamamanın ezik türküsü
küfürsüzüm
içim acıyor

kadife sevmelerin dikenli güllerinde gönlüm
akşam üstü alacasından eser kalmamış
zifiri bir yorganla zemheri sabahlara yürümekteyim
içinde sen olmayan şehirlerdeki özlemim geliyor aklıma
tükenen her dakikanın gözlerin dolu heyecanıyla
kokundan uzak düşmenin ürpertisiyle uyandım kaç sabah
saymadım
kaç yürek üşümesi defşirdi hayalim
bilemezsinki
uçsuz bucaksız deryalarda kaptansız kalmanın isimsizliğini
anlamazsınki üşümüşlüğümü
içim acıyor

terkedilmiş güvercin yavrusu çaresizliğindeyim
aç kalmış akbabalar çoktan turlamaya başlamış
az kaldıya dermansızlığaa
ha sensizim
ha nefessiz
çirkef saatlerin eziyeti işbaşına geçmiş nicedir
düşünsel uçuşların yere çakılışlarında gizliymiş sevda
çiçeklenmiş sevişlerden arda kalanlarla
meydan vermeden ötenazi yaşamlara
hekimsizim
içim acıyor

bir kaç gülüşüm daha kalmıştı oysa
şerefsiz hayatın işkence duruşlarına inat
ayak altında duygu duruşu dahi umursanmakszın
yaşamaktaydım
vurdum duymaksızlığı sevdanda bulmuşluklarımda
aşma derdine sarılıştım
haysiyetsiz insanlığın bedbah vuruşlarından bitap düşmüşlüklerimi
gözlerinle
tek kulak arkamı kurtarabilmiştim yaa
artık oda yok
içim acıyorr

şimdi çilesiz kır çiçklerinin cakasız duruşlarındayım
neresinden baksan ölüm kokmakta hayat
yaşamak mecburiyetinde olmaklarla üstelik
soğana hasret ekmeğimle
tuz çözülmüş sulardayım
bana gülüşünsüz günlerde raksetmek kaldı
adına ne kadar yaşamak densede
ötesi yok
ha sensizim
ha nefesiz
içim acıyor

FUFUKA