İçim acıyor Şiiri - Gürsel Pal

İçim acıyor.
Kan revan geceler yığılmış üzerime,
Per perişan olmuş umutlarımı
Gecelere yığınak yapmışım.
Her gece yıldızlar semada
Bana ninnisini söylemekte.
Ve gördüğüm kabus ötesi yokluğun
Yıldız çıkmayan gecelerde.
Ben seni sevmişim,
Sorgusuzca,
Sınırsızca.
Çok uzakta olsada bedenin
Ruhumu salıyorum geceye,
Şimalde buluşuyoruz
Ve her sabah geriye düşüyoruz.
İçim acıyor, Kanıyorum her gecenin sabahında,
Sabahlar ayaz, dallarıma vuran
Bir benim bu Dünya'da
Bir benim sana bu kadar çok yanan.
Gitme...
Sen nefesimsin,
Sen benim kan revan gecemin açan tek
Nadide çiçeğisin.
Sanma ki yaşıyorum her sabah,
Yaşam dediğin nedir ki sensiz,
Sakın gitme,
Gitme şimale bensiz.
İçim acıyor,
Sensizlik her gecenin sabahında
Beni bir kez daha öldürüyor.
Dallarım sensiz çiçek vermiyor.
Gitme yüreğimden üşüyorum,
Sensiz olduğum her anımda
Ben zaten ölüyorum.

Melankoli......21-02-2007.....14:30