Dik Durmak Şiiri - Önder Karaçay

İçi boş insanı ne ayakta tutabilir?

Babaannem sürekli derdi;

İçi boş çuval dik durmaz diye.

Çocukluk yıllarında pek anlam veremezdim bu söze.

İnsanı betimlediğini büyüyünce anladım.

Köy çocuğu olduğum için buğday tarlalarını iyi bilirim.

İçi boş başakların basının dik, içi dolu başakların ise başı eğik olurdu.

Yaşamın içinde ki her iki gerçekte farklı durumlar anlatır.

Bu ölçüyü insana vurmak gerekir.

Bütün sorunların adresi insanlar çünkü.

Son yıllarda anonim bir söz olarak bilinen kendi günahlarını çuvala basıp, başkalarının işine gelen günahlarını duvarlara asan siyaset ve sermaye ortaklığının dik duruş bozukluğu sorununu bu yaşanmışlık gerçeği ile anlatmak geldi aklıma.

Çalıntı maddi güçler insanı ne kadar ayakta tutabilir?

Merhameti, adaleti, ilkeyi, ahlak ve sevgiyi içinde taşıyamayan düşmanlığı ayyuka çıktığı için ulusu ile bağı kopmuş zalimler ayakta kalabilir mi?

Aldatmak ile hile sürdürülebilir hale gelebilir mi?