İch Bin Falsch Şiiri - Ahmet Avcı

ich bin falsch.
Yaşadığım bu ömür,
Kimine göre yalan, kimine göre gerçek.
Başkalarının dediklerine göre yaşasaydık,
Toprağın altında yatanlardan farkımız olmazdı.
İş bu noktaya gelince, sertleşmiş
dar duru kafaları suçluyorum, bilinmeyenli denklemlerde.
Sevimsizlik kendilerinin lâmekân diyarlarında…
Konulu sahne figüründe
Pusmuş jazz davulcusunun çeyrek vuruşluk cambazlığı,
İçimdeki fırtınayı uzaktan sektirerek seni bana yakınlaştırıyor.
Tut ellerimi gerisingeri gitmeyelim.
Montaigne’de değil,
Sende buluyorum aradığım her ne varsa.

Az ileride bir köpek havlıyor.
Gecenin üçünde Muğla demirden bir labirent.
Ağaçlar birbirlerine fısıldıyor dallarını sarkıtarak.
Evet! ‘’Titanik’’ battı birden bire.
Kabahat kendilerinde.
Gururun perçinlenmemiş pençeleri
ihtirasla birlikte onlara dokuz doğurttu.
İsa tekrar zuhur etmemişti lakin.

İnsan bir yarış içindedir.
Rock-and-roll’un deli dolu müziği.
Har vurur harman savurur yılları.
Zor bela demir atar iskeleye gemi.
Düşman ya vurur ya da uyur kara bir karede.
Antipatik hazımsızlık mıdır güzelim sende ki?
Beni nasıl da kendine hayran bıraktın.
Söylesene uykuda mısın ey sevgili.
Sana olan aşkım her haberde dillenebilir.
Sığmıyor yirmi yılım bu dizelere.
Sığmıyor ruhumun bam teli, ne yerlere ne göklere.
Rasyonalist tavırlarımla seni,
Nefesimde tüketmekten korkuyorum.
Toprağına ayak basmadan,
Sislere karışmaktan korkuyorum.
Fırtınalı gecelerin yağız türkülerini dinlerken,
Kıyasıya yeşeren düşlerin büyüsünü bana yolla.
Kimseler duymadan, yaşat dört duvar arasında
Bu çalkantılı anonssuz aşkımızı.
Anason kokulu sevdamız hepten
Amatör lige düştü, durduk yere yine.
Şimdi çay demledim.
Gece de ağırlaştı artık.
Malum yarın ders var fakültede.
Yeni edebiyat, Tanzimat, Şinasi, Namık Kemal falan...
En sevdiğim öğretmen
Nevi şahsına münhasır Hatice Hocam...

Azıcık asosyal ol da gel yanıma.
İki lafın belini kıralım büklüm büklüm.
Sen anlat ben dinleyeyim.
Hiç susma hep seni dinleyeyim.
Aşkımızın yegâne temeli budur.
Bir başka olur seninle her gece, ah bir bilsen.
Seni gördüğüm ilk günden beri ay tutuldu.
Giderek uzaklaşıyorum.
Sana yakın kurmaca hayatın
İki ikilem kutbunda.
Şiir ve sanatı
Kapı önünde tutarak siyaset konuşalım sevdiğim.
İdeolojik saplantıların argümanlarını yak ve dinle.
Kuru ve saf
Cümlelerle anlatacaklarını dinlemek ister bu gönül.
Desem ki karşıma çıksan
Yedi milyar nüfuslu küresel köyde
Aradığım seni bulsam.
Sana sunduğum şiirin iğnesine
Takılı kelebek gibi
Hislerin tadı tuzu kalmadı.
Bilhassa vasat aşklar reyonunda,
Ömrü akıp giden bir nehir misali…
İnsanlar yanındakileri uzaklarda arar.
Ben de seni doğan her güneşte.
Orantısız gutanları
Çıkarıp at beyninin dehlizlerinden.
Piyade kurtların pes sesleri,
Sonsuzluk girdabında
Gerginliğimin garip telleri,
Ve Türkçenin çekim gücüyle,
Nostradamus gibi artık bende,
Biliyorum kehanet gizini.

(DÖRT KALEM DERGİSİ/2.SAYI/MAYIS 2014)