YOL
Bizim de,
Yaşam yolunda,
Açacak goncalarımız,
Taşıyacak umutlarımız vardı.
Ellerimizde çiçekler,
Heybelerimizde ümitler,
Yürüdük...yürüdük.
Ne yazık ki yol,
Arpa boyu kadardı.
SUÇ VE CEZA
Biz,
Yolda bulmadık onurumuzu.
Suçumuzu,
Yüklenmedik bir affın omzuna.
Siz,
Kendiliğinizden çıkıp karşımıza,
Cezamızla,
İnsanlığımızı karıştırdınız.
Yanıldınız.
Suçumuzsa bizim
İnsan olmak,
Sizim ise cezanız.
ÇİÇEĞİ BEKLEMEK
Önce tohumlar çatlayacak,
Tomurcuklar goncaya,
Goncalar çiçeğe duracak.
Bekleyeceğiz,
Meydan okuyarak zamana,
Çünkü;
Çiçeklere açmadan dokunulursa,
Ne koku verir, ne meyva.
Kayıt Tarihi : 7.2.2010 00:32:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!