İçerde büyümek Şiiri - Özel Arabul

İçerde büyümek

Pas kokulu bir çiçektir gökyüzü
Sabahları açmalara utanan
Daracık pencerede

Zaman geceleri içimde
Su yürüyen hüzündür
Salınır saçlarında anamın
Kaskatı bir ağaç taş döşemede

Güneş ne zamandır bir bıçak
Keser duvarı
Gölgemi uzatır karşı dağlara
Uçmasını bilmeyen kuşlara benzer
Ayak izlerim yanar toprakta

Ben burada doğmuşum
İçerde bütün analar benim
“ziyaret günleri” nden kalmış
yoksul bir şeftali gibiyim
ya siz dışardakiler
daha mı geniş soluğunuz

kardeşlerim

Özel ARABUL