İçeceğim Şiiri - Dündar Erkul

Ne zaman geçsem bir meyhane önünden
Alışkanlığım depreşir birdenbire nedensiz
Bir dubleden ne çıkar diye başlarım
Sonunda sarhoş olurum körkütük densiz
Bazen çakır keyf olurum şiirler yazarım
Nasihat çekerim insanlara etrafımda gördüğüm
Sonra bir ben kalırım öylece perişan
Ders almamış çözümlenmemiş kördüğüm
Mevlânâ misali çağırır beni meyhaneler
''Yüz defa tövbe etsende yine gel''
İçmemek için neler düşünürüm neler
İçince ne mâni kalır ortada ne engel
Yemin ederim her defasında içmeyeceğime
Tükenince kredi boşalınca cep
Kuruyası huyum bu benim
İçmeye yeniden başlamışımdır hep
Alkol işlemiş benim ekmeğime aşıma
Elimde olsa hani hemen vazgeçeceğim
Bari vurmayın yüzüme kakmayın başıma
Zehir olsa bu meret yine içeceğim