İçe Kapanış(1) Şiiri - İmam Ali Seven

Gece yarısı sokağın ortasından yürümek
Sancısıyla düşürmenin gölgeni duvarlara
Gündüzleri gezenler söyle nerden bilecek
Gecenin annem gibi içten ağladığını.

Yalnızım çok yalnızım boş sözlerime kanma
Benlik sapkın rüyası güneş ışıklarının
Bırak defolsun sesi iğrenç kalabalığın
Defolsun pis kokusu hafifmeşrep kızların.

Saat biri geçince yaşamak başka şeydir
Bir gayretle direnmek yarı ölü olmaya
İçinden geleni yap mağrur büyük dünyaya
Etrafında konuşan sevdasızlara inat.

Mecbur mu sandın beni sevinince gülmeye
Ve yahut ağlamaya içime çöktüğünde
Ben haykırdım sabaha gırtlağım yettiğince
Yettiğince haykırdım bu garip kavgalara.

Saat iki olunca yaşamak bir başkadır
Yaralarını sarmak amaçsız hayatların
Seni nasıl anlasın mekan için dövüşen
Ölümün kavgasını ölümüne sevdikçe.

Ben artık yürüyemem başım dik elim gökte
Dindiremem sızısını avuçlarımdaki kuşun
Güneş n'olur doğma doğma sabah olacak
Düşecek üzerime karanlığı ışığın.

Saat dördü geçince yaşamak bambaşkadır
Başka türlü görünür buğusu demli çayın
Birkaç saat sevişir yüzün ve kırışığın
Onlar bir parça etler sense garip bir mana...