Sonsuza kadar isyan edemezmişsin
Bunu öğrendim
Devamlı mutlu veya mutsuz olamazmışsın
Hep gülüp hep ağlayamazmış insan
Cesur olmanın bir sonu varmış
Hep de korkak yaşanmazmış
Bir ömür boyu tanrıya inanmadan
yapamazmış insan
Ne de ölene dek
varlığından şüphe edememezlik
Kalabalık bir toplumda yaşarken
Yalnızlığı yüreğimizin bir köşesinde hep taşırmışız
Gerçek diye aradığımız kanlı canlı
Elle tuttuklarımız değilmiş meğer
Hep övündüğümüz somuta indirgediğimiz şeyler
Avutamamış bizi
Hayallerimizmiş meğer
bizi hep bir adım öteye götüren...
Kayıt Tarihi : 17.12.2006 20:54:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Andrey Rosbospierre](https://www.antoloji.com/i/siir/2006/12/17/ice-bakis-3.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!