İçdaşım... Şiiri - Zafer Zengin Etnika

.

içdaşım derya’ya...

annemin manileri vardı
ağıtları bir yanda
söylerde tarihe küserdi az zamanda
onlarla susardım

omza yaslanırken bazıları
ben gözlerde kalırdım
sana bakar ağlardım
bir bağlandım yalnızlığına
anladım seni
yangın susuzda
kendine döner kıvılcımlar bu limanda
çoğalt ateşini
yandığınla kalma

sigara yak bana
yüzümün gölgesi sussun
dokunursan açlığa çocuklar doğsun
çözelim gidenleri
bilmeden koşalım diyorum
düşelim birkaç çizik
el ayak
yüz küpeşte
mavilik bir dinlence
sustun mu kalabalığın ortasına
bir ses çıkar
bir cigara yak
ışık olsun duvarların ardına
bir güvercinler sevsin bizi
bir deliler
parkta unutulmuş şişeler

geldiğinde bakır kaplarım ellerimi
bir kalem çalarım
bir türkü söylerim belki
sessizce bakarım
eğerim başımı selamlarım
uzun yoldan geldin
geç otur yorgun baharım
ben gölgeye de sığarım

22 04 2006