İç Yolculuk Şiiri - Şair Bilgeperi

Herşey bir anda tükeniveriyor
Yürekleri saran korku renkleri üstte kalıyor
Sevgi tomurcukları can atıyor sanıyorsun
Sabah kuşları cıvıltısında olmuyor.
Geri gelinesi günler diye özlem çekiyorsun
Kavruluyor yüreğin.
Tam sendeleyip düşerken
İlk düşüşün olmadığını anımsıyorsun.
Yüreğinin geçirdiği kaçıncı enfarktüst
Gideceksin birgün biliyorsun
O yürek yangınından
Senin sevdan mı güçlü umudun mu düşüneceksin
Yıkılsın kahrolsun diyeceksin.
Geldiğin noktaya bakınca
Seninle ilgisi olmayan bir karar diyeceksin.
Ya da Sana ne kadar yakın
Hep huyundur bilirim son ana kadar beklersin
Ve son anda verirsin bütün kararlarını
Ah dersin sonra n’olacak bunun sonu
Aslında başıylada ilgilenmemiştin ki
Başı ve sonu ne çıkar gün ve gün yaşıyorsun
Buruk bir acı içerisinde
Sonra kalakalıyorsun öylece
Bir nevi göçmen kuşlar gibisin
Yuvana dönüyorsun
Hasret bıraktığın günlerden kalma
Sıyrılıp açıyorsun kollarını
Huyundur bilirim
Ne zaman kalabalığın hışmına uğrasan
Gömülürsün kendi iç yolculuğuna
Bir nevi yeniden doğuştur bunu adı
Ya da bir ölüm
Bir dönemin ölümü
Silkelenene kadar kaç zaman geçer bilinmez
Bilinen daha kaç kere iç yolculuklar sürecek
Anlıyorsun...