Dört tane evladını kaybeden baba ''Anlatamıyorsun'' diyor.
Evet anlatamıyorsun.
Ben yine de hep anlatmaya çalışıyorum.
Binaların yerle bir olduğunu görebiliyorsunuz gözle gözükebilen bir durum olduğu için.
Peki ya insanın içine yıkılmasını ve içindeki enkazının altında kaldığını görebiliyor musunuz? Bu daha ziyade kalple görülebilen bir durum.
Ben de evladını kaybetmiş biri olarak, içimdeki enkazın altında kaldım.
Sürekli çığlık attım.
Dışarıdan bütün gözükmemi görebildiler sadece, kalpleriyle kulak vermedikleri için...
Duyuramadığın çığlığın, göğsüne kurşun olarak dönüyor...
Bu durumda; insan, binanın enkazından sağ çıkarak kurtulmuş olmuyor.
Şimdi sıra, o insanları içlerindeki enkazdan çıkartmak gerekiyor.
Sonra, o insanların içini yeniden inşa etmek gerekiyor.
Bunu da kaçanlar değil, çığlığa koşanlar yapabilir...
Lütfen duyarlı olalım.
Bu sadece onların sınavı değil, hepimizin sınavı...
Sevgi Gül İlkan
Kayıt Tarihi : 18.2.2023 23:36:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!