Ic Yaram Şiiri - Banu Doğan

İç Yaram

Bir zamanlar hayatımın en büyük yerine
sahip olan sevdiğim adam/kadın,
kendimi feda edecek kadar;cesaretli ve
yürekli bir okadar da kaybetmeyi
dayanamayacak kadar aciz ve korkak;
şimdiyse yaşamımdaki en
büyük iç yaram.

Bağrımdaki ateşin
sebebi,yüreğimin ölüm fermanini yazan
gözleri, zindandan daha karanlik
olan alacakli bakışları,soluksuz
nefesimin kaçişları;Sakın beni anlamaya
kalkma.Bitirip tükettiğin bu kalpte
kalsın Aşkimiz...

Yorgun'um!
Hemde çok!
Bu kahrın yükünü daha fazla
kaldiramiyorum..
Haykırsam?!
Çildirsam?!

Bir Can kopardın canımdan,
Hangi aşkin vefasi kaldı boynumda?
hangi duanın bedduasıydım da bu kadar
düşkiriklarim..

Benden sana hatıra
olsun bu son hiçkiriklarim.
Yarım kalan mazimizde biraktiğimiz güzel
anılarımız sefilleşicek zamanla.
Sakın arkamdan üzülme bunun bir
yalan olduğunu tekrardan hatirladiğin
an,yaşanmişliklari nasıl olsa unutursun.

En acıtan ne biliyormusun?
Hani ...
tüm dolambaçlara rağmen
özlemle aniyoruz ya ....

Hani hala unutamayip
kaleme aliyoruz ya..

Hani Hala...
Neyseee...