Vuruldu binlerce şüpheyle alnından..O yüzden yarım bakıyordu gözleri sevdaya...Yarım atıyordu kalbi...
Tik tak...Ve bazen özellikle nefesini tuttuğunda duruyordu..Farketmişti...Kalpsiz de yaşanabiliyordu..Hem kahır dolu bir kalbi kim taşımak isterdi ki...Sabahın erkeninde kıyıya yaklaşıp gömüldü boynuna kadar....En son nefesini tutup başını daldırdı suya ...Kalsındı böyle mavi ummanda..Kimin umrunda...
Gamsız demişti ona...Hemde hiç utanmadan ..İçi sızlamadan...En büyük hüsran bu olmuştu...Yargısız infaza durmustu sözcükler karşısında...
"Ama çocuğum ben" dedi içinden bir ses..
Çocuğum ve çok küçüğüm...
Canımı yakma olur mu...?
Ben cok korkarım...!!
Tamamını Oku
