İç ve Dış Mihraklar Şiiri - Işık Demir

Susarsın tabi.
Hainliğine en güzel perdedir sessizliğin incecik zarı.

Ölümdür;
Ki sana vadedilmiş toprakların öbür adı...
Yaştır;
Ki akar körpe gözlerden acı acı...
Kandır;
Ki henüz tam kırmızıya bile dönmemişken,
Kalır esmer bebeklerin ağzında tadı...

Şimdi sen,
Çek kan kırmızı perdelerini
Koca koca camlarına.
Ben nice çocuklar büyütürüm.
Hem içimde,hem dışımda

(Halbuki
Onlarda
Sevecen güneşler,
mavi denizler için doğmuşlardı
Olmadı,
Ertelendiler...
Başka doğumlarda yaşayabilmek umuduyla,
Islanacakları bir nisan yağmurunun serinliğini,
Ya da baharda açan ilk çiçeğin görkemini,
Yumuverdiler erken erken gözlerini.
Aslında yanlış oldu,
Çoğunun da kapanmadı, açık gitti gözleri)

Bilinir elbet,
Tarih kazananları yazacak.
Peşi sıra eşlik etse bile tırnak diplerinde medeniyetten kazıdıkları,
Aldırmayacak kimse
Misket oynama çağında,
Misket bombalarıyla yitip giden masumlara.

Şimdi sen,
Çek kan kırmızı perdelerini
Koca koca camlarına.
Ben senin yerine utanırım insanlığımdan.
Ertelettiğin her umut için,
Bir öpücük kondururum çocuklarımın yanağına.
Ve
Ar ile büyütürüm onları.
Hem içimde, hem dışımda.

(bir tek sanattır yasakla beslenen
dile dökülmesi günah olanla
yazıyorsam bundan işte
hem içimde, hem dışımda)
(Işıl Demirdelen)