Umarsız ve duyarsızsız yaşayabilseydim, alışveriş merkezleri kuaför salonları günü birlik heyecanlar yeterdi. Aklı havada şiirler yazardım, ben tuttum iliklerime kadar hüzüne boğuldum çocukların acısı, dünyanın sancısı, bir kadının sessiz çığlığı, bir adamın sevgiye muhtaçlığı yüzleri okumaya başladım. Herkes o kadar yalnız ve üzgün ki sevgisizlik vücutta hastalık olarak çıkmaya başladı. Yalnız insanın yüreği üşüyor mesela, bencil insanlarla ömür geçirenler var. Fedakarlığının karşılığını alamayanlar. Hırpalananlar hayalleri yerle yeksan olanlar. Sahte dostlarından sırtından vurulanlar, kime güveneceğini şaşıranlar, bunları düşünüp iç sızlaması var bir de....
Sevgilim, bir günün ortası şimdi
Taşıtlar hızla gelip geçiyor, her yer kalabalık,
Ben seni düşünüyorum bir bodrum kahvesinde
Uzat bana uzat ellerini
İzinli askerler görüyorum, kırıtarak yürüyen işçi kızlar
İstanbul her günkü yaşantısı içinde, uğultulu,
Devamını Oku
Taşıtlar hızla gelip geçiyor, her yer kalabalık,
Ben seni düşünüyorum bir bodrum kahvesinde
Uzat bana uzat ellerini
İzinli askerler görüyorum, kırıtarak yürüyen işçi kızlar
İstanbul her günkü yaşantısı içinde, uğultulu,
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta