Umarsız ve duyarsızsız yaşayabilseydim, alışveriş merkezleri kuaför salonları günü birlik heyecanlar yeterdi. Aklı havada şiirler yazardım, ben tuttum iliklerime kadar hüzüne boğuldum çocukların acısı, dünyanın sancısı, bir kadının sessiz çığlığı, bir adamın sevgiye muhtaçlığı yüzleri okumaya başladım. Herkes o kadar yalnız ve üzgün ki sevgisizlik vücutta hastalık olarak çıkmaya başladı. Yalnız insanın yüreği üşüyor mesela, bencil insanlarla ömür geçirenler var. Fedakarlığının karşılığını alamayanlar. Hırpalananlar hayalleri yerle yeksan olanlar. Sahte dostlarından sırtından vurulanlar, kime güveneceğini şaşıranlar, bunları düşünüp iç sızlaması var bir de....
Gülten AlpKayıt Tarihi : 26.3.2017 10:55:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!