İç Sızlamaları Şiiri - Feyza Muhurlu

Sonsuzluğa uzanan yollardan geçtik,
Kimseler yoktu yanımızda yalnızdık yine..
Bir içimin sızısı, bir de yüreğimle..

Denizlar aştık uçsuz bucaksız boğulmaktan son anda kurtulduk..
Düş/tük arada dizlerimiz parçalandı,saracak biri de yoktu durmadan kanadık..
Yine düş/leri,umut/ları koruyup saklayacak bir yer bulamadık..
Hep açıkta kaldı gözlerimiz,uykularımız hep yarım kaldı..
Sonunu bilmediğimiz bir yoldu,her köşebaşı bir uçurumdu..
Bizde yar/dan düş/meye alışık olduğumuzdan yadırgamadık..
En zirveye çıktıkta düş(e) meden inmeyi bildik..
Hayatın içine battıkça daha da çıkabilmeyi öğrendik..
Yaşamak acımasızdı, bu yüzden hep içerden acıdık...

Bazen ol(a) masa da hep başardık;
Bazen içimizdeki acı daha sızlar, engel olamayız..
Hangi ilacı sarsak derman olmaz ya hani,
İşte oradan yazıyorum bu kelimeleri..

Yine akşam yine akıldan çıkmıyor iç sızlamaları iş başında..
Gidin başımdan diyorum gidin; ben bugün de akşamı gördüm ya,
Artık niyetim yine güneşin doğuşunu görebilmek...!

Bir eflatun..
13 10 2010 İzmir