Penceremin perdesi yarı açık,dalıyorum dışarı
Umutlarım uçup gidiyor, gelmiyor geri
Ben hayatı böyle düşlememiştim oysa
Hergün bedenimden birşeyler alıp götürüyor.
Penceremden bakarım geçen sonsuz sevinçlerime
Rüzgarın önünde çaresiz sürüklenip gidiyor
Çocukluğumda mı kalacaktı bütün düşlerim
Hayallerim bile artık boz bulanık, seçilmiyor.
Penceremin camı buğulu, gözlerim yaşlı
Tozpembe duyğularım, hislerim boşa akıyor
Bütün geçen ömrümde bir türlü anlayamadım ki
Bu hayat böyle midir, inişli çıkışlı bir haldedir.
Pencereme çarpar bilinmez bir öpücük, rüzgarla
Kimbilir kimdendir, hangi sevilenin dudakları
Bir şansta yok,bir umutta yok ne acımasız felek
Hergün ruhumun beyazlarını alıp götürmekte.
Kayıt Tarihi : 21.8.2016 13:01:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Yakup Icik](https://www.antoloji.com/i/siir/2016/08/21/ic-sikintisi-03.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!