İç Seslerim… Şiiri - Ceren Aydın

İç Seslerim…

Sevgili,
Seni sevmek öyle güzel, öyle güzel ki…
Evi topluyordum, bir elma molası için durdum
Aslında durmak için elma bahaneydi
Bana elmayı getirişini hatırlamak istedim
Sonra elmayı yerken afiyetle, sarılmamızı sanki yeniden yaşadım
İçim pır pır etti, heyecanlandım... Senin yüzünü yeniden görmek tanrım ne güzel...
Öyle çok korktum ki... Ya seni bir daha göremezsem ben ne yapardım diye...
İyi ki geldin…
Bilirsin beni, inatçının önde gideniyim, arayamaz, aramazdım...
Zira doğru olan aramamaktı...
Mutluluk yanlış olanı yapmak ve yanlışı yapmanın hazzı mı, yoksa içindeki çocuğu dinleyip çoğalmak mı?
Zira yanlış mutlu olmanın neresinde?
Ruh eşini kaç kişi bulmuştur ki bu evrende?

Bugün de öyle... Kapıdan girişin... Ne güzeldin..
Sen çok güzel bir adamsın, farkında olmaman mümkün değil...
Ve yüzün... Benim güneşim ve ayım...
Boncuk gözlerin, kirpiklerin hokkacık burnun...
Ve cennet meyvesi dudakların...

Yarınımda taze ekmek kokusu ol,
Ekmek bahane illaki, maksat seni görmek
Sabaha seninle soyunmak,
Ve geceyi seninle karşılamak...
Bir olunca sanki üzerimize koruyucu bir kalkan seriliyor
Mucizevi bir alan, fanus gibi
İçinde sen ve ben
Oyun bahçesinde oynayan çocuklar gibi...
Sen yaramaz çocuk, bende çaktırmadan yaramazlık yapan çocuk
Ben seni takip ediyorum sana uyuyorum
Sonra yaptığımız yaramazlığa ikimizde gülüyoruz...
Senin yanında dünyanın ışıkları hiç sönmüyor...

Uf, seninle konuşmayı özledim yine
Bıdır bıdır anlatsam sana bir şeyler
Kalkıp balıkçı kahvesine gitsek
Bir çay içip gelsek
Belki kestaneci de buluruz
Veya közlenmiş mısırcı
Hiçbiri yoksa zaten midye cennetindeyiz

Bazen mutluluk; dinlediğin bir Harbiye Marşıdır
Bazen mutluluk gözyaşlarının, gökyüzündeki yıldızlara dönüştüğü andır
Ve gerçek mutluluk; evvelden beri duyduğun ve bildiğin tüm aşk masallarındaki kahramanların aralarındakinden daha gerçekçi bir bağ olduğunu görmektir,
Gerisi teferruattır…

“İşimiz Allah’a kalmışsa, olmuş bil…” [Şems]

Ceren AYDIN
(13.03.2013 / Ada)